KATRESNA URANG DÉSA

KATRESNA URANG DÉSA

KU: INGGRIT AMÉDIA

KELAS XI IPA 1

“ Oray – orayan…

Luar – leor mapai sawah,,,

Tong ka sawah,,,,

Paréna keur sedeng beukah,,,”

Asa kakara kamari kuring ulin-ulinan kénéh. Jeung barudak salembur, sapergaulan. Jeung Jepri, Agung, Karti. Kartini, Ningsih, jeung barudaj séjéna. Di tegalan anu pohara lagana. Lembur anu pinuh kabungahan. Sawah ngampar ku éndahna, tatangkalan nangtung ku ajegna, taneuh maneuh jadi panincakan, nyiur angina ngaeancah kulit ku lemutna, dadaunan silih témpas ku ngémplohna. Di tempat ieu kuring dilahirkeun kunu jadi inung jeung bapa. Digeudékeun ku kanyaahna, dibeukeulan ku do’ana, disambut ku kasonona.

Poé ieu kuring ngadeg di tegalan tempat kuring ulin ulinan. di hareupeupeun tatangkalan ngajajar ncarang ku parobahan, lieuk ka kénca – katuhu, usum panén kasangga. Sanajan aya salah sahijieun anu geus robah, tapi kuring teu kawasa nahan kabungahan. Asa Bilatung ninggang Dagé. Bisa nincak deui taneuh kalahiran, kabanggaan balaréa. Teu kagok – kagok kuring gorowok – ngagorowok, kulih ku bungahna. Teu lila jep jempé!!!!! éstuning sakabéh alam jeung sakabéh eusina ngartieun yén kuring keur hayang ngarasakeun éndahna alam.

Tapi kalangkang geus nunjukeun leuwih pondok tina jangkungna awak kuring, nandakeun yén wanci tunggsng gunung geus datang dimana poé rék geus surup. Tungtungna kuring mutuskeun keur neruskeun ka imah ema jeung bapa, geuning ari kana kabungahan mah maktu téh asa sakedeung. nepi ka poho kana tujuan saenyana can kan tohonan.

Teu lila, kuring tepi di pakarangan imah kusabab jarak ti tegalan ka imah téh teu jauh.

Kuring bungah, dihareupeun kuring ayeuna kasangga imah saderhana, anu asana pinuh kahaneutan. Imah leutik, anu teu mumuluk, di jepona ngan aya dua kamar saré, sumur, dapur, rohangan tamu anu saayana. Tapi éta teu jadi pasualan gedé, malahan kuring bungah kusabab ti dinya kuring bisa hudang tina sikep waregah, ti dinya kuring miboga motivasi nu matak ngajadikeun kuring sumanget néangan élmu. Tina peupeurih kuring mangkat keur ngabanggakeun ka nu jadi inung jeung bapa. Keur pikabungaheun di masa depan. Da jelema mah Bobo Sapanon Carang Spakan eweuh nu sampurna. Namung ieu kuring, “ SUDIRMAN”!!! Jelema nu rék ngangkat harkat jeung martabat urang désa.

Tuluy kuring ngetok panto sabari ngucapkeun salam,,,

“ Assalamualaikum…”

Rada lila ewueh jawaban nepi ka tilu kalian..

“ Waalaikumussalam..” ( di barengan ku brayna panto muka)

“ Ujang..” ( awak kuring di tangkeup,, karasa cucuran cai mata tin nu jadi inung).

Kuring teu kawasa nahan kabungah ogé kasedih. kabungah kusabab bisa patepung jeung kulawarga, kasedih kusabab can bisa ngabungahkeun kadua na. Tuluy kuring sasalaman bari ngarangkul bapa.

“ kumaha damang ema,,??? Bapa???”

“ Alhamdulillah, kasép,,

“Sok asup atuh.. ayeuna mah istirahat heula sing jongjon.. tong poho solat!!!. ema jeung bapa rék solat heula”..

Kuring diuk dina korsi anu geus lépét, tur warnana saeutik pear. Di dinya kuring ngahuleung, asa teu nyangka bias patepung ngumpul jeung kulawarga deui. Di luar, poék mongkléng kusabab ngan di pakéan hiji lampu. Dina méja kasampakeun sasikat cau lampung, samanggar salak, ngagolér salempéng bako deukeut asbak nu geus pinuh ku reuhak, teu ka liwat tilu hulu kalapa nu geus ‘siap santap’. Kuring gé teu apal kunaon masang beut bisa kitu. Naha ema-bapa téh apal yén poé ieu kuring mulang, atawa teu dihaja – haja? Laaah… tapi teu kunanaon ogé da éta teu jadi masalah. “Heeuh kuring ngan ukur panasaran’. Teu lila ti dinya ema jeung bapa datang. geus apaleun yén kuring can solat.. ema tuluy nitah kuring solat.

Saba’da solat, tuluy kuring, ema, jeung bapa ngawangkong ( ‘sosonoan minangka namah), aya dulur dulur, babaturan tatanga anu dararatang), teu poho sabari nginum cai kalapa babarengan (geus jadi kabiasaan, lamun ngumpul téh sok sabari ngaleuguk cai kalapa)

Wanci janari leutik..

Angin isuk anu tiis nyerepcep ngarancah kulit, kuring hudang tuluy ka cai, wudu keur solat subuh, balik ti cai tuluy ngahudangkeun ema jeung bapa. Saba’da solat, kuring mukakeun jandéla. Cerepcep tiis.. lemut angina ngarancah kulit, panon poé can pinunjul keur ngahaneutan. sora manuk wik – wik ngagebrahkeun/meucahkeun katenangan isuk ieu.

Kadéngé sora urang pangajian di masigit peuntas.. Kuring nongkrong dina jandéla, ngarasakeun éndahna, segerna waktu isuk di padésaan ieu. Béda jeung di kota. isuk isuk kénéh geus loba kandaraan anu ‘lalu lalang’ ceuk basa Indonesia na mah. Segerna isuk tei karasa, angin isuk téh sarua jeung polusi. di dieu kuring bias narik napas panjang di barengan ku nutupkeun panon, rasana segerr pisan, ni’maaaaaaat anu teu bias di rasakeun kunu ngasaan. nikmatna angina kampong. hirup asa pinuh ku katenangan, asa eweuh beban. “Subhanallah. ”Bener ni’mat Allah mah eweuh nu nyaingan komo deui ngéléhkeun.

Panon poé isuk geus pinunjul. cahaya na ngarambat ka jeuro kamar, nandakeun poé geus datang. poé ieu kuring rék nepungan babaturan da ceuk ema ogé kabéh gé araya di kampong, kabeunuran pisan kuring mulang téh.

Bada nyarap kuring ménta idin ka ema jeung ka bapa, pimaksud rék nepungan babaturan, tatangga, jeung dulur-dulur, hususna anu teu ka imah tadi peuting. Dimimitian ti imahna mang Beni bapana Karti jeung Kartini. kasampangkeun Kartini keur sasapu di pakarangan imahna. Ari lieuk ka korsi hareupeun imahna, Karti keur lungsé sabari ngaguntingan kuku.

‘Kang Imaaaaan,,,” geuro Kartini. manéhna nyampeurkeun tuluy sasalaman. mung ari si Karti mah jongjon wé, manéhna ngan ukur ngageuroan, “ kadieu kang iman!!!..” bangun- bangun teu sonoeun, tapi teu nanaon hade – goréng gé dulur sorangan. Kartini mawa kuring ka tepas imahna. Bari ngaeuroan indung- bapana.

Ti imah Mang Béni, tuluy kuring ka imah Agung ( sobat),, kasampakeun téh manéhna keur jongjon ngélégan manukna . Manéhna ngalieuk. “Imaan..” manéhna nyampeurkeun. gerewek téh manéhna nangkeup. Karasa bungah kawanti wanti bisa papangih jeung sobat baheula… nggeus ngawangkong,, tuluy kuring jeung Agung nepungan babaturan séjéna. Ngan si Agung keukeuh hayang ka imah Ningsih heula. Geus ‘kangen” cénah.

Sapaparat jalan kuring jeung si Agung teu eureun – ereun ngawangkong, ti mulai pangalaman manéhna,, babaturan anyarna, kuliahana, pagawéana,, lah loba pokona mah,, anu teu ka liwat,, manéhna nyaritakeun néng Ningsih . Sihoréng téh, manéhna geus jadian jeung Ningsih.. paingan atuh titatadi kulih ku keukeuh hayang ka imah NIngsih heula.

(…)

Imah demi imah geus katepian.. pamungkas, ayeuna kuring jeung si Agung aya di hareupeun imah si Jepri. Da di si Jepri mah lalega, lalues keur ngumpul,, jeung di jamin moal kudu kalaparan deuih ceuk si Agung ogé,, ditambah deui di si jepri ayeuna geus aya adi na nu karak mulang ti Belanda,rupana geulis kawanti – wanti. Sabenerna kuring teu pti minat ka urang luar negri,, tapi teuing kunaon pas ngadéngé si Agung yén adi na si Jepri geulis na kawanti – wanti kuring jadi panasaran. Teuing aya angina ti Beulah mana iyeu téh…

(Kuring pencét bel imah si Jepri.)

Munggggggg.. teuing ieu ngimpi, hayalan, atawa kanyataan,,, nu pasti di hareupeu itu aya awéwé nu leuwih pantes di sebut bidadari. Kuring melong ku kasemsem na. Anu katempo, buukna sumu péang,, panjang ngarumbai, galing muntang, gomplok, nyacas caang, kapantulan panon poé.. Halis hideung meles ku namplokna,, panon hurung ku sumu kabiru – biruan nambah ka asriana na, irung bangir, pipi konéng, biwirna beureum euceuy ,, ipis nyempring,, bangun amis kareueut,  gado cameuh ku méncosna, waos na rapih, bodas nyacas, di pandang tina sakabéhna awak lenggik- sampulur, kulitna konéng umyang.. suku acer. "Subhanallaaaaaaaaaaaaahh…" ciptaan Allah ku néndah pisan.

Kuring teu sadar yén kuring melong hamper lima menitan. Teu kuat nahan kaéra kusabab éta bidadari geus aya dihareupeun panon. Si Agung buru – buru ngagebrag awak kuring,, untungna juring teu goléprak waéh labuh. Teuing ti iraha manéhna ngaéjaan, nu pasti mah ayeuna kuring keur bener - bener éra, TITIK.!!!

‘geef ka..”,,,” éh ma ng ga… le…bet… kang…”

Manéhna tuluy nggeuroan lanceukna

“Er jeferey oudere gasten..”

“wie..?/

Ceuk sora di jero ngajawab, lah teuing naon atuh nu kaharti téh cénah ‘saha’. meureun kitu ogé.

“wat is je naam??//.. éh sa..ha… na…….mi a..kang.. akang…”

“ Agung sareng Iman neng.” Jawab Agung..

Ngomongna garap nyirikeun can lancer nyarita basa sunda. Tapi bener ceuk si Agung, adi na si Jepri geulisna kawanti–wanti lir Ratu Cleopatra minangka namah.

“ Iman én Agung..”

“oh,,, wacht eens even!!.. Jawab sora anu di jero,

Teu lila si Jepri datang, awak gedé-jangkung na nyampeurkeun. leungeuna teu kosong, manéhna mawa buku, banguna mah buku album poto.

“Iman???/” manéhna bungungeun kénéh, (matak nanya ogé meureun)

Gerewek wéh manéhna nangkeup, Sabari ngeuplok–ngeuplokeun leungeuna ka tonggong kuring.

“ kumaha cageur man,,??? Mani betah pisan di dayeuh téh.”

“lah si Iman mah pohoeun jalan balik” témal Agung.

“yéh lain kitu sobbbbb, Lain urang poho atawa mopohokeun, mung urang hayang soson–soson néangan élmu, urang emung waka bubungahan, sa encan tujuan ka taékan, barina diditu gé urang teu ulin-ulinan, atawa néangan pangarti hungkul, iwal ti néangan pangarti urang diditu sabari usaha keur kabutuhan sapopoé. da tina béasiswa hungkul mah teu nyukupan. Urang emungbalik mawa leungeun kosong, urang hayang balik mawa hadiah kabungah keur ka nu jadi indung jeung bapa.. tapi,, éta maksud can laksana,, kusabab ayeuna urang balik lain sabab geus hasil.., tapi keur nohonan kagiatan néangan pangarti… kabeuneuran pisan urang di tempaetkeun didieu…” jelas kuring ka si sobat.

Tapi teuing kunaon éta budak dua kalah seuseurian.. ngakak malaham. Teuing aya nu salah tina omongan kuring atawa naon. Lah nu jelas mah éta budak dua nu salah. gerents kuring dina hate).

“Williana,,,, gelieve brengen ons drankjes en hapjes!! Ceuk Jepri ka adi na.. (oh jadi ngaran na ‘Williana’ ceuk kuring dina hate)..

‘ja..” sora halus ngajawab….

(aduhh éta sora bidadari…) gerentes kuring..

“tah jep,,, si Iman bogoheun ka adi manéh..” ceplos si Agung eweuh beban…

Kuring ngan bisa nincak sukuna kulih ku kesel,, bari éra.

Si Jepri ngan némbongkeun huntu nu ngajajar rape tur bodas nyacas.. ma’lum ari orang ay amah kaurus nanaon ogé. Bangunamah manéhna ngartieun. Untung deuih si Jepri satujueun,, malahan manéhna jangji rék ngajadikeun,, tapi moal kudu make paksaan.

Jol téh neng Williana, bidadari nu turun ti kayangan…

“Williana,,, zitten hier voor een minuut!.”

Ceuk si jepri ka adi na. Aduh kumaha iyeuh, kuring jadi teu puguh rarasaaan kieu.. sabat neng Williana diuk di hareupeun kuring pisan.. “sok atuh man tanyaan meumpeung aya”.. ceplos si Agung ewwuh beban pisan… kuring tru bisa nahan ka éra.. beungeut asa daya nu nalukan cét beureum.. ( ya Allahh.. Gusti.. tulungan kudu kumaha iyeuh..????))

Néng Williana tungkul bari nyeukeulan baki héjo.

“néé….é..ng cantik sekali…” celetuk téh kaluar caritaan anu teu di haja-haja.

“oh nu..hun kang” jawabna.. Ngadéngé sora éta kuring gé jadi ngarasa leuwih tenang.

Ti dinya kuring ngawangkong jeung neng Williana,, ku sabab si Agung mah anteng wé jeung si jépri.. kaéra kuring piceun jauh – jauh.. nu aya ayeuna mah rasa kabungah bisa ngobrol jeung néng Williana.. ‘walaupun’ aya hiji, dua basa anu teu kaharti. Teu karasa poé geus nunjukeun jam 3 soré. Waktuna kuring mulang. Tungtungna kuring nungtungkeun wangkongan kusabab geus sore.

Satepina di imah, kuring tuluy ka kamar.. kusabab ema jeung bapa masih aya di masigit peuntas keur pangajian cénah . Di kamar kuring teu kawasa nahan kabugah,, kos budak leutik kuring ajléh-ajléhan teu pararuguh,, sabari cungar-cengir sorangan.

Kuring ngahaleuangkeun lagu ‘cinta’ nu sok dinyanyikeun ku Heti K.éndang. éta ogé saapalna.

…(aduh aduh cinta) (aduh aduh cinta)
Cinta manjangkeun carita
(aduh aduh cinta) (aduh aduh cinta)
Cinta panjang lalakona...

Ngan sakitu anu bias kuring haleuangkeun.. peuntas solat magrib kuring langsung dug saré kusabab perjalanan tadi nyapékeun pisan.

****
ayang teuing buah muris,,,

Teu bias ngasakanana,,

Haying teuing kanu geulis,,

Teu bias ngakalanana.”

Kudu kumaha deui kuring nunjukeun rasa katresna ka néng Williana. geus 3minggu kuring usaha. Ayeuna waktuna tinggal ngungkapeun pimaksud. Naming asa na hésé pisan. Leuwih hésé tibatan kudu néangan duit. “ aduh,, alaaah,,, iyeung,,, kudu kmaha deui urang, Jepri,, Agung”.

“naha ari manéh Iman. Kantun wé jelema boga pangarti. Ngan kitu waé ogé mani hararésé, tinggal ngomong nu saenyana!..” ceuk Agung,. Sorana bangun anu geureugeuteun.

“Man dijamin adi urang gé resepeun ka manéh,, sok ayeunamah sampeurkeun. Jelemana aya di pakarangan tukang” teges Jepri.

Kusabab kuring lain jelema anu hade kata hade basa. Komo deui dina urusan ‘percintaan’. Tungtungna dina ungkara ngungkapkeun pimaksud hate,, kuring teu make panganteur,, atawa naon lah sajabana. Kuring ngan bias ngomong

‘Ik hou van jou,, Williana”.. sabari ngageuteur kuring ngaluarkeun éta babasaan.

Beungeut au asalna konéng umyang.. ayeuna geus jadi sumu kabeureum-beureuman. Dibareungan ku rasa éra tungtungna manéhna ngajawab.

“Ik hou ook van jou… kang Iman..”

Teuing aya angina timana. Kuring tuluy nyeukelan leungeuna pageuh-pageuh. Kuring tuluy ngajak manéhna keur nyampeurkeun si Agung jeung Jepri keur mintokeun rasa kabungah anu kawanti- wanti. Geur téh naon coba anu kasampak. Sihoréng téh si Karti keur ngadat, ceurik aung-aungan. Ceuk si Agung mah manéhna teu ridoeun si Jepri jadi ka adi na ‘Kartini’. Kusabab kuring amangna. Kuring kudu bisa ngarampungkeun ieu pasualan. Munggaran, kuring kudu ngumpulkeun anu jadi subjek dina pasualan éta. Kuring nitah si Agung keur néang si Kartini. Sanggeus kabéh ngumpul. Kuring ngamimitan. Kuring nanya ka Karti heula.

“Karti, ari manéh kunaon make beut kudu ngadat kawas budak leutik waé?”

“ tah kang si Kartini anu ngamimitian na, manéhna ngareubut kang Jepri ti Karti.”

“beuneur kitu Jep?”

“ Nah ari manéh percaya wé ka omongan jelema kitu. Mit amit pisan. Resep gé heunteuurang mah, namug lamun ka néng Kartini mah heueh.."

“ yéh ari si akang, arti mah geus sapenuh hate cinta ka akang. Ah pokonamah Karti mah teu rido mun kang Jepri bet jadi ka si Kartini.TITIK”

“enggeus-enggeus Karti ulah sok maksakeun kahayang sorangan, pan tadi si Jepri geus ngomong yén manéhna ngan hayangeun ka Kartini. Geus ayeunamah tarimakeun anu aya. Pan si Mamad geus lila nungguan manéh.”

Si Karti indit bari ngajingjing samping. ngagugusur sendal. Di imah Jepri ayeuna geus aya tilu pasang pipanganténeun. Kuring jeung néng Williana, si Jepri jeung Kartini, Agung jeung si Ningsih.***

Di panungtung kuring ngjak néng Williana ka tempat anu jauh ti barudak séjéna. kuring tungtungna kudu ngomong, yén ngan ukutr tinggal 2 poé deui kuring dieu. Kuring kudu balik kakota parahiangan keur nuntaskeun kawajiban kuring néangan pangarti. Néna Williana ngan ngomong/

“ enya mangga akang.. asalkeun tong hilap ka enéng wé..”

omongana manja tur ancad laér. Ti dinya kuring bener – bener yakin yén néng Williana jadi nu munggaran ogé nu pamungkas.

“Ik kom terug,,, voor u Williana…” Dibarengan ku kabungah ahirna kuring bisa ningalkeun kulawarga, dulur-dulur, ogé Williana.

*ema, bapa kuring jangji bakal balik mawa kabungah nyéta buah néangan pangarti anu muaskeun,,,

*désa Katineung, kuring jangji bakal balik keur ngarobah harkat jeung martabat balaréa.

*sobat, kuring jangji bakal balik keur ngléngkah babareungan nitih masa depan..

*Williana,,, Ik beloof, zal, terug,,, voor je lieve..

*carpon (cerpen dalam bahasa indonesia) ini dibuat untuk tugas basa sunda kelas 11, dan dipublikasikan pada tanggal 7 Mei 2010 diblog usangku.

#Inggrit #Amedia #InggritAmedia #contoh #cerita #pendek #carpon #sunda #katresna #urang #desa